Het begin wordt gemaakt op de fiets. Ik vind het heerlijk om weken door Europa te fietsen en te genieten van de omgeving, de natuur, en die ervaren in goede en minder goede omstandigheden. Op de fiets is alles zoveel intenser dan in de auto.
De foto’s die ik maak tijdens deze reizen – het zijn er véél - zijn al mooi op zichzelf, maar gebruik ik ook als uitgangspunt voor het schilderen.
In mei /juni ben ik van Sevilla in Zuid Spanje, naar Zuid Frankrijk gefietst. Wat mij opviel was een behoorlijk droog, kaal en redelijk vlak landschap, af en toe iets groener en heuvelachtiger. Door de hoge temperatuur, óók al in mei, is de ervaring van dit landschap
al fietsende heel concreet, zelfs lijfelijk. Dit geldt ook voor de Pyreneeën, maar is in niets te vergelijken met dat kale vlakke Spanje. Hooguit de wind…..vaak tégen! De Pyreneeën zijn overweldigend en prachtig. Over de Col du Pourtalet (1794 m) fietsen,
de laatste 10 km’s met een gemiddelde van 5 km per uur is zwaar, maar ik zou het niet willen missen! De 20 á 25 kilo bagage aan mijn fiets bepaalt het lage tempo.
De straffe wind, de steeds kaler wordende bergen en vooral de flarden wolken die een deel van de omgeving
verhullen maken deze tocht tot een bijzondere ervaring. Het is precies wat mij zo aantrekt in de natuur….het rauwe, ruige en onbeheersbare!
En dan het schilderen …….. Datgene wat mij boeit in het landschap, in de natuur, probeer ik te vertalen met verf op doek. Deels heb ik het proces in de hand, deels laat ik het een en ander aan het toeval over. Het is permanent een wisselwerking: wat laat ik gebeuren, wat niet?!
Ik wil het onbeheersbare van de natuur zoveel mogelijk óók in het schilderproces een rol laten spelen. Het wordt géén letterlijk landschap of bloem of stuk rots, maar eerder een abstract schilderij wat zeker wél iets van die elementen in zich heeft.
